پس از اتمام فرایند ساخت اسپلیت‌تی و آماده شدن دستگاه برای
نصب روی خط لوله، باید تست‌ها و آزمون‌های فنی جهت حصول اطمینان از ضریب اطمینان فنی
و ایمنی اسپلیت‌تی انجام گیرد. تولید کننده باید تمام بازرسی‌ها و تست‌های مورد
نیاز را پیش از انتقال و نصب اسپلیت‌تی روی خط لوله انجام دهد. تست‌ها و بازرسی‌ها
حداقل باید موارد زیر را پوشش دهند:
-
اجزا و قطعات اسپلیت‌تی باید جداگانه و هر یک به اقتضای عملکردی که دارند بازرسی
شوند.
-
باید بر اساس نقشه رسم و تأیید شده، روی اجزای اسپلیت‌تی تست‌های ابعادی انجام
شوند.
-
متریال اسپلیت‌تی، جنس لوله و آلیاژ آن را باید بر اساس ویژگی‌های خط لوله
اصلی و مشخصات فنی خط انتخاب کرده باشیم.
-
فاکتورهای مکانیکی اسپلیت‌تی، نظیر ضخامت اسپلیت‌تی، طول، تعداد پاس جوش بین
اتصالات، طول نیپل و ... باید بر اساس استانداردها و با توجه به نیازهایی خط لوله
اصلی مورد بازرسی قرار گیرند. طبیعتاً روش تست و بازرسی اسپلیت‌تی بر حسب نوع سیال
لوله، فشار و دمای خط، ضخامت و جنس خط لوله و ... متفاوت می‌باشد.
-
باید روی اسپلیت‌تی مراحل تست غیر مخرب به شرح زیر انجام شود:
o باید در تمامی نقاط و خطوط جوش
اتصالات اسپلیت‌تی تحت فشار تست رادیوگرافی انجام گیرد
o در برخی موارد کارفرما یا پیمانکار
نسبت به برخی نقاط یا خطوط جوش دچار حساسیت می‌شود و تست رادیوگرافی را برای تأیید
نهایی اسپلیت‌تی مکفی نمی‌داند. در این صورت و نیز برای رفع هر گونه شبهه در خصوص
نقاط یا خطوط جوش مشکوک با عدم کارآیی، تست اولتراسونیک یا مغناصیسی بهترین راهکار
رفع تردید می‌باشد.
o گرچه چندان روش رایجی نیست، اما اصولاً
تست اولتراسونیک تمام خطوط و اتصالات جوش روش بهتری جهت حصول اطمینان از صحت و دقت
عملکرد اسپلیت‌تی است.
o سطح مقاطع فورج شده باید تماماً مورد
آزمون ذرات مغناطیسی قرار گیرد.